آیا متوجه شده اید که فرزندتان نمی تواند مدت طولانی روی تکالیف درسی اش متمرکز بماند؟ آیا دایم لوازمش را گم می کند یا جا می گذارد و شما نگرانید که این “نقص توجه” ناشی از بیش فعالی او باشد؟ روان شناسان و روان پزشکان برای تشخیص بیش فعالی، ضوابط و چارچوب خاصی دارند و تنها، زمانی این تشخیص را مطرح می کنند که کودک، تمام معیارهای مورد نیاز برای تشخیص این بیماری را داشته باشد و یکی از مهم ترین معیارها، برای تشخیص بیش فعالی، این است که فرد، در اثر بیماری، دچار اختلال در روابط اجتماعی، شغلی، تحصیلی و زندگی روزمره اش شود.
پس اگر شما فرزندی دارید که در این حیطه ها دچار اختلال بارزی نیست و فقط گاهی فراموشکار و سر به هواست، احتمالا مشکلش صرفا حواس پرتی است، نه بیش فعالی. حالا این سوال مطرح می شود که برای کاهش میزان حواس پرتی و افزایش تمرکز کودک چه باید کرد؟
اولین نکته ای که باید به آن توجه کنید این است که هرگز به کودک، این برچسب را نزنید که «تو عمدا توجه نمی کنی» یا «عمدا حرف های ما را نادیده می گیری! مرتبه هایی از حواس پرتی، مربوط به کارکرد مغز کودکان است. آگاهی کودکان از محیط اطراف، به مراتب کمتر از بزرگسالان است.
حواستان باشد که تذکر لحظه به لحظه، جریمه بابت انجام ندادن یک تکلیف یا اشتباه انجام دادن آن، به علت حواس پرتی و محروم کردن او از علایقش، نه تنها چاره ساز نیست، بلکه مشکل او را چندبرابر می کند، تا جایی که از تحصیل و مدرسه بیزار می شود.
اگر کودک، زیاد جنب و جوش می کند و انرژی زیادی دارد، ابتدا به او فرصت بازی بدهید تا آرام شود و مقداری از انرژی اش با بالا و پایین پریدن و قایم باشک بسوزد، پس از او بخواهید که کارش را انجام بدهد و پیش از پایان یافتن مقداری از تکالیف که مشخص کرده اید از جایش بلند نشود.
سعی کنید در مواردی که می خواهید کودک تمرکز بیشتری داشته باشد (مثل کلاس درس یا اتاقی که تکالیفش را انجام می دهد)، محیط را به گونه ای طراحی کنید که دارای کمترین عامل تحریک کننده برای کودک باشد.
به خاطر آوردن وسایل داخل یک فروشگاه یا ویترین مغازه، پس از چنددقیقه مشاهده و پرسش درباره ی رنگ و شکل لباس افراد، در یک مهمانی نیز می تواند باعث تقویت دقت و حافظه کودک شود.